zaterdag 26 september 2009

Rene van 't Hof: 'Ik ben bloedserieus'




of lees verder hier










René van ’t Hof, getogen in Breda, werd bekend met geestige tv-rollen, maar is daarnaast al jarenlang succesvol toneelacteur. Momenteel speelt hij in ‘Boe! Een spookverhaal voor grote mensen’, een grensverleggend stuk van het RO Theater. Morgen te zien in Chassé.

‘Doe je eigenlijk nog wat?’, vragen ze hem wel ‘s op straat. “Euh, ik sta sinds een jaar of vijfentwintig in het theater en dat doe ik nog steeds”, antwoordt hij dan.
Voor het grote publiek is Réne van ’t Hof nog steeds Kees Flodder. “Ruim twintig jaar geleden heb ik ooit een film gedaan, in een andere wereld”, zegt hij. “Met gigantisch grote gevolgen die ik nooit heb voorzien. Die film verscheen op video, dvd, en blijft maar uitgezonden worden. Dan krijg je dus dit.”
En is het niet Kees Flodder, dan is het wel Fritzi van ‘Jiskefet’, het oude vrouwtje uit ‘Ober’, Eppie uit ‘Alles is Liefde’, desnoods Teun uit ‘Pietje Bell’.
Toch is Van ’t Hof (1956) vooral toneelacteur, en een doorgewinterde ook. Medeoprichter van Carver, gelauwerd bij het Onafhankelijk Toneel. In ‘Boe! Een spookverhaal voor grote mensen’ speelt hij zijn tweede grote rol voor het Rotterdamse RO Theater, na ‘Het Misverstandt’, met John Buijsman, Jack Wouterse en Annet Malherbe. ‘Boe!’ werd geschreven door theatermaker Jetse Batelaan (1978), die naam opbouwde met vernieuwend, vaak absurdistisch theater. In ‘Boe!’ gaat Batelaan nóg een stap verder. Het bijna tekstloze, associatieve verhaal, waarin mime en choreografie een belangrijke rol spelen, is nauwelijks na te vertellen. Wáár het zich afspeelt al helemaal niet. Op het podium staan vier acteurs - Van ’t Hof, Sylvia Poorta, Willemijn Zevenhuijzen en Bram Koopmans - maar in de zaal zitten er nog veel meer. Het publiek speelt - met een koptelefoon op het hoofd - namelijk zelf mee. “Voor mij was dit ook nieuw”, zegt Van ’t Hof. “Voor de repetities hadden we publiek nodig, we hebben mensen opgetrommeld via advertenties. Heel bijzonder.”
Als tv-acteur wordt Van ’t Hof vaak gecast voor opvallende rollen: de excentriekeling, de etter, de slungel, de droogkloot; hij zegt nooit veel, maar dankzij zijn mimiek heeft hij altijd de lach aan zijn kont hangen. Zo ook op toneel: hij hoeft maar op te komen, en de zaal ligt al in een deuk. “Heel vervelend”, vindt de acteur zelf. “Ik ben vaak ook bloedserieus, balanceer op het randje tragisch-komisch, hou van het grensgebied tussen ontroering en de lach ” ‘Boe!’ is ‘vrij serieus’, zegt hij, maar op z’n tijd ook ‘zeer geestig’, al is het vooral de ‘zenuwlach’.
Weinig bekend over Van ’t Hof, geboren in Rotterdam, is dat hij zijn jeugd doorbracht in Breda. Moeder kwam uit Weert, vader uit Rotterdam, dus werd besloten daar tussenin te gaan wonen. Het gezin Van ’t Hof kwam terecht in de wijk Doornbos, aan de Balïendijk. René was vijf. Hij doorliep de Doornbosschool, zat op voetbal bij Advendo en turnde fanatiek bij LIOS (Lenigheid is ons Streven). Hij had toen al een passie voor theater. “Ik was enorm fan van ‘Ja Zuster Nee Zuster’, en idolaat van Leen Jongewaard. Na een geslaagde afscheidsmusical in de zesde klas, waarin hij de hoofdrol van Meester Pennelik vertolkt, weet hij dat hij het theater in wil. Na de havo (het Onze Lieve Vrouwe Lyceum) verhuist Van ‘t Hof in 1976, op zijn negentiende, voor de Mimeschool naar Amsterdam, waar hij sindsdien woont. Maar nog steeds voelt de acteur zich Bredanaar. “Breda is een geweldige stad om op te groeien, al zou ik er nu nooit meer willen wonen. Te benauwd.” Zijn vader overleed al in 1981, zijn moeder vorig jaar, toch zal Van ’t Hof ook de komende jaren nog veel in Breda zijn. Bijvoorbeeld om traditiegetrouw carnaval te vieren met zijn Bredase vrienden. Een groot deel van de carnavalsclub zal morgen ook wel in het Chassé Theater zitten, verwacht hij. Of Van ‘t Hof zal blijven slapen bij vrienden - zoals met carnaval - of met zijn toneelcollega’s terugrijdt naar de Randstad, daar is hij nog niet over uit. Maar de verleiding voor de eerste optie is groot. Erg groot.

‘Boe! Een spookverhaal voor grote mensen’, vrijdag 25 september, Chassé Theater Breda, 20.30u, donderdag 1 oktober Verkadefabriek Den Bosch, 20.30u.

(uit: BN/De Stem 24 september)

woensdag 23 september 2009

Stadsdichter Van Raak praat maar raak


lees verder hier dan!

Roland Verstappen op Brabantse toer

Zanger/gitarist Roland Verstappen kan in Brabantse ‘liekes’ pas echt zijn gevoel kwijt. Vrijdagavond staat hij in Zaal 16. Lees verder papieren Brabants Dagblad!

maandag 21 september 2009

dinsdag 8 september 2009

‘Pulpschrijver’ Thomése naar Zaal 16




P.F. Thomése een klapper op Lowlands? De schrijver van bloedserieuze werken als Schaduwkind? Ja, sinds de geestige ‘pulproman’ en bestseller J. Kessels: The Novel is de auteur, ooit journalist in Tilburg bij Nieuwsblad van het Zuiden, helemaal seks, drugs & rock ’n roll. Eigenlijk is Pieter Frans (1958) dat al sinds zijn ‘schandaalroman’ Wladiwostok! (2007) en zelfs al een beetje sinds Greatest Hits (2001), het moment dat J. Kessels zijn ‘autobiografische’ verhalen binnen kwam lopen. J. Kessels (zie foto!) is zijn echt bestaande ‘holmate’ Jos; de kettingrokende, bleke columnist van het Eindhovens Dagblad en woonachtig in Tilburg-Noord. The Novel is een muzikale, Bukowski-achtige roman, met het doldwaze verslag van een reis naar (de hoerenbuurt van) Hamburg en weer terug. Te beginnen thuis in Tilburg bij Bertje de Braaij en zijn bloedmooie zus Birgit in het Cafetaria Van Vroeger, waar ‘vreeswekkend grote frikadellen (de zogeheten ‘negerlullen’ plaatselijk bekend van de ‘negerlul speciaal’) zich gaar lagen te gillen in het hete frituurvet, waar ook de meisjes heet waren als uitgegaard vlees, waar de vette dampen zwetend neersloegen op de afwasbare witte tegels’. Niet iedere lezer was even blij met de ruige ommezwaai van de schrijver. ‘Moet dat nou?’schreef mevrouw G. Naaijkens uit Goirle, doelend op de overvloedige passages waarin het achterste van Birgit, alias B.B., zo enthousiast wordt bezongen. “In Schaduwkind schreef u de prachtigste zinnen die ik mij kan heugen, dus dan is dit wel enigszins teleurstellend om te moeten lezen.”
[DvdB]

Literaire Salon, 10 september, Zaal 16, 20u, 6 euro.


maandag 7 september 2009

Grublit: Tilburg op z'n kop


lees verder hier dan

Shantel: Planet Paprika

Shantel & Bucovina Club Orkestar
Planet Paprika
(Essay/Coast to Coast)

Oh nee, wat is dit voor een kleuterpop met kauwgomballensmaak? Het is de natuurlijke eerste reactie bij een liedje van Shantel. Tenminste, als Shantel het liedje zelf zingt. Shantel is namelijk geen groot zanger, sterker nog: Shantel is een zanger van niks. En het gaat nergens over. Op Planet Paprika is het al niet anders. Nee, zijn liedjes komen vaak nauwelijks op gang, ja maar dan, ja maar dan... Dan komt het orkest los, de accordeon, de koperblazers, de zangeressen, en hiermee het kippenvel en de danslust. Het Bucovina Club Orkestar doet de zingende Shantel snel vergeten met haar vlammende Balkanfolk. Hoogtepunten: de oude rembetika-kraker Sura Ke Mastura, Being Authentic en Binaz in Dub. Wie al die muzikanten zijn doet er niet toe, dit is de Stefan Hantelshow. En dat de Duitse dj schaamteloos jat en lustig hergebruikt (zoals clubhit Bucovina), what the hack? Shantel, de Manu Chao van de Balkanpop, swingt als een tiet en grijpt je bij de danskladden.
(DvdB)

(uit: Mixed Magazine)

OMFO: Omnipresence


OMFO
Omnipresence

Borat gebruikte voor zijn film tracks van zijn Trans Balkan Express; het heeft OMFO wat bekendheid geen windeieren gelegd. Net zo min als zijn Shantel-remixen. Voor Omnipresence zocht Our Man from Odessa alias German Popov de inspiratie niet op de Balkan maar in Centraal-Azië en het Midden-Oosten. De reis van de Oekraïense Amsterdammer voert langs onbekende streken als Azerbeidjan, Tajikistan, Turkmenistan en de Oeigoerse regio Sinkiang in China. OMFO maakt relaxte lounge en triphop, dus alles gaat op z’n elfendertigst. De grotendeels instrumentale plaat voert langs loom chantende sjamaans, waterpijplurkende locals, langs woestijnen, bazaars en moskeeën en langs de verschrikkelijke yeti. Exotische, sprookjesachtige tripmuziek die op z’n slechtste momenten doet denken aan restaurant Sultan om de hoek of aan de etno-ambient-van-weleer van Deep Forest, maar die meestal authentiek en swingend genoeg is om ook zonder opiumkuur te blijven boeien. Slechts heel even schrik je op uit je hangmat, als er plots een mitrailleursalvo klinkt in Bhagdub.
(DvdB)

(Uit Mixed Magazine)

RotFront: Emigrantski Raggamuffin



RotFront
Emigrantski Raggamuffin
(Essay/Coast to Coast)

De invloeden variëren van The Clash en Ghetto Boys tot Taraf de Haïdouks en Boney M. Toch is het juist de sterkte van RotFront dat de ‘nonstop diskohits’ op dit langverwachte debuut net niet té melig worden. Nét niet. De Berlijnse groep rond de Oekraïense zanger/gitarist Yuriy ‘RussenDisko’Gurzhy, twee Hongaren, een Amerikaan, een Australiër en vijf Duitsers, maakt in even zoveel talen ‘emigrantski raggamuffin’, ofwel een feestelijke turbomix van Oostblokfolk, (dub)reggae, polka, hiphop, cumbia en punk. En en passant wordt de klezmerton uitgevonden. En dit allemaal met echte instrumenten. Onder andere accordeonist Daniel Khan en de Hongaarse zangeres en actrice Dorka Gryllus maken deel uit van de band. Thema van de songs: het alledaagse leven van een immigrant in metropool Berlijn. Emigrantski Raggamuffin is een pretentieloze feestplaat, lekker voortstoempend op de wodkabeat. Zeker ook live een sensatie, zo wordt beweerd. Voor wie binnenkort naar Berlijn gaat: RotFront is de huisband van Kaffee Burger.
(DvdB)
Uit Mixed Magazine)