donderdag 31 maart 2011

donderdag 24 maart 2011

Rob & Emiel houden niemand voor de gek (echt niet)









Magisch volksvermaak met mentalisten Rob en Emiel

Mentalisme, is het volksmaak, verlakkerij, of allebei? het mentalistenduo Rob en Emiel doet niet geheimzinnig: "We brengen puur entertainment."


(Univers 24 maart)
De tak van de goochelkunst waarbij dingen ‘met de geest’ tot stand worden gebracht, ligt zwaar onder vuur. Niet in de laatste plaats door controversiële mediums/flessentrekkers als Uri Geller en Char, die claimen dat ze geen trucs gebruiken, maar over paranormale gaven beschikken. Rob en Emiel zijn anders, al werd het mentalistenduo uitgerekend dankzij het programma De Nieuwe Uri Geller bekend bij het grote publiek. Niet alleen zijn de meervoudig Nederlands kampioenen Goochelen en wereldkampioenen Mentalisme altijd zo gewoon gebleven - zelfs hun mobiele nummers staan op hun website - ook presenteren ze feelgoodshows vol pretentieloos vermaak. “We brengen puur entertainment”, vertelt Emiel (Lensen) uit Drunen aan Univers, “en daarom zijn we eigenlijk niet te vergelijken met mensen als Char, Uri Geller, Derek, en vele anderen. Ook leggen wij geen ‘contact met het hiernamaals’ en claimen we helemaal niets. We lopen vaak tegen het probleem aan dat mensen denken dat dat wél is wat we doen. Dat is absoluut niet zo. Het gaat ons om het gevoel van verwondering, niet over hoe we dat voor elkaar krijgen. We zijn er niet alleen luchtig over, maar laten vaak na de shows in de foyer van dichtbij zien wat we doen.”
Rob en Emiel vullen hun shows - met hoog SBS6-gehalte - met illusies, verbluffende magie en vele grappen en grollen. Toch weten de aalgladde, maar sympathieke entertainers als geen ander low & high culture te mixen. Zo zijn ze al jaren vaste gast op het ‘elitaire’ theaterfestival De Boulevard in Den Bosch, stonden zeventien keer in een uitverkocht Sydney Opera House, en in Carré, maar treden ze net zo makkelijk op in een voetbalkantine of in partycentrum De Ster in Nieuwkuijk. “We treden overal op, en voor alle lagen van de bevolking. En iedereen is altijd enorm enthousiast! Die afwisseling houdt het voor ons leuk en bovendien ga je dan ook niet naast je schoenen lopen.” [Dieter van den Bergh]

Rob & Emiel, Wat nou cabaret?, vrijdag 25 maart, Midi Theater.
Klik voor een preview op www.robenemiel.nl

Coming up: Watcha Clan on Radio Babel


meer watcha clan

Vieira en Bicudo: samba met ballen


lees interview Brabants Dagblad
of UITgids BN DeStem

maandag 21 maart 2011

Literatuur is vermaak op TiLT











Literatuur is vermaak op druk TiLT

Eerste editie TiLT schudt letteren wakker met humor, theater en muziek.

door Dieter van den Bergh

TILBURG Drie mannen in pakken rennen in de gang van het theater achter een stel meisjes aan. “Meisjes, meisjes, wacht ‘s even!”. De meisjes stoppen. “Dag meisjes, lezen jullie wel genoeg boeken?” De meisjes lachen, en knikken. “Tuurlijk, lezen is fijn!”
Ontlezing? Op het nieuwe literatuurfestival TiLT in De NWE Vorst in Tilburg was er afgelopen zaterdag weinig van te merken. Het festival - in alle ruimtes van het theater - was stijf uitverkocht, mede dankzij jong publiek, dat lekker kon zappen.
De programmering was vooral jong en hip, met een vermakelijke mix van literatuur, muziek, dans en theater, zoals dat van de drie acteurs hierboven, die her en der opdoken.
Al vroeg aan de bar hing Nico Dijkshoorn, schrijver/dichter, tv-personality, en succesnummer van de avond. Voor een volle grote zaal en een schaterend publiek declameerde hij uren later zijn korte ironische gedichten en verhalen, op kenmerkende droge, staccato toon. Hieronder veel inkoppertjes, zoals zijn ‘allerbeste voetbalgedicht’: ‘Kut, een dochter’, of: ‘Jimi Hendrix was mijn eerste neger. Je kunt het slechter treffen. Voor de meesten was dat Donald Jones.’ De schrijver Dijkshoorn maakte pas op de plaats voor de rocker Dijkshoorn, en zijn band The Hank Five.
Multi-talent Dijkshoorn (1960) staat model voor de schrijver anno 2011, en is de ideale gast voor het frisse literatuurfeest dat TiLT wil zijn; hij is hot, geestig, rock ’n roll, en vooral niet te moeilijk. Ook multi-talentvol is de jonge popdichter Martijn Neggers uit Tilburg. Op live-muziek van zijn band Voor Alsnog Live praatzong hij zijn weemoedige en geestige gedichten aan elkaar.
Ook Ernest van der Kwast kreeg de zaal aan zijn lippen, al deed hij niet veel meer dan met een biertje in de hand voorlezen uit zijn (hilarische) hit ‘Mama Tandoori’ en uit korte (reis)verhalen. “Je moet als schrijver je publiek vermaken”, zei de Rotterdamse performer.
“Leuk, al die arrivés, maar het gebeurt natuurlijk hier”, sprak stadsdichter Cees van Raak bij het programma WoordWakker met Tilburgs dichttalent. Campusdichter Karel Soudijn viel op met pleziergedichten, nachtdichter Daan Taks met een spervuur aan rock ‘n rollwoorden en performtalent Esther Porcelijn met de mooiste voorleesstem van het festival.
Er waren ook interviews met schrijvers, die soms wat droogjes uitpakten - Maaike Meijer over Vasalis, een wat merkwaardige vervanger voor Franca Treur - en soms levendig, zoals de gesprekken met de aimabele rasverteller Jan Siebelink en de jonge filosoof en nrc.next-baas Rob Wijnberg, die kritiek spuide op geestdodende tv-formats à la DWDD.
In een kleine zaal werden ondertussen de Prijzen der Brabantse Letteren uitgedeeld (zie bericht onder), een formeel onderonsje op een informeel festijn.
“Je kunt alleen maar dromen dat het zo uitpakt”, zei initiator Frank van Pamelen. “Het is vol, de sfeer is goed. Er zijn zelfs spontane optredens, zoals net van K. Michel, en straks op het toilet.” De oud-stadsdichter doelde op een guerrillaoptreden van de ongenode Tilburgse auteurs Anton Dautzenberg en Bart Smout. “Want waarom zijn wij niet uitgenodigd?” zei Dautzenberg verontwaardigd. Onder het motto ‘niet alleen wat van ver komt is goed’ lazen ze voor uit elkaars werk, in de heren én damestoiletten.


Letterenprijzen voor Kessels en Van Brakel

TILBURG Marie Kessels uit Den Bosch heeft zaterdag op het literaire festival TiLT in Tilburg de tweejaarlijkse Schrijversprijs der Brabantse Letteren van het BKKC gewonnen voor ‘Ruw’. De roman gaat over een vrouw die blind geworden is en nachtelijke tochten door Den Bosch maakt. Jury-voorzitter Jeroen Vullings sprak van een ‘een schitterend geschreven roman over blindheid en eenzaamheid’ en ‘een lofrede op de zintuigen’. “Daarnaast is Ruw een indringend pleidooi om langzamer te leven en te lezen.”
De (mediaschuwe) Kessels nam de prijs niet zelf in ontvangst.
De nieuwe prijs voor Jeugdliteratuur ging naar Mario van Brakel, eveneens uit Den Bosch, voor zijn jeugdroman ‘Het zwijgen van de vossen’. Volgens de jury een ‘bijzonder knap’ en ‘mysterieus’ verhaal ‘over het (on)vermogen om te communiceren’.
Beiden schrijvers wonnen 5000 euro.
De publieksprijzen - à 1000 euro - voor jeugd- en volwassenenliteratuur gingen naar oud-Brabants Dagblad-journalist Rob Ruggenberg (‘Manhatan’) en Beitske Bouwman (‘Noem het liefde’).

zondag 20 maart 2011

Brabantse Letterenprijzen naar Den Bosch



Letterenprijzen naar Den Bosch

Marie Kessels uit Den Bosch heeft gisteren op het literaire festival TiLT in Tilburg de tweejaarlijkse Schrijversprijs der Brabantse Letteren gewonnen voor haar roman ‘Ruw’. In de categorie Jeugdliteratuur ging de prijs naar Mario van Brakel, eveneens uit Den Bosch, voor zijn jeugdroman Het zwijgen van de vossen. Beiden schrijvers wonnen 5000 euro.
(zie ook hier)

Lees morgen meer in Brabants Dagblad + verslag TiLT

donderdag 17 maart 2011

Wie wordt Brabants beste schrijvert?


lees over de Letterenprijzen en TiLT in Brabants Dagblad

De man van de SVP

lees interview UITgids BN DeStem
of klik hieronder






Een soort van Geert

Niet zelden joeg hij publiek de zaal uit met meedogenloos geëngageerd cabaret, André Manuel (1966) uit het Twentse Diepenheim. In zijn 12e voorstelling Leve de Man van de SVP speelt hij in op de onderbuik van Nederland. Snoeihard en ongecensureerd.

door Dieter van den Bergh

Eerst het laatste nieuws: Diepenheim heeft elf miljoen uitgetrokken voor een kunstencentrum. Gefeliciteerd!

“Ja, dankjewel! Diepenheim is het laatste dorp dat als Asterix en Obelix hevig verzet blijft bieden tegen de culturele kaalslag van hogerhand. Er worden overal bibliotheken en muziekscholen gesloten. Ik vind het tamelijk eigenaardig om kinderen de schuld te geven van onze economische crisis.”

Die elf miljoen had ook anders besteed kunnen worden: heel Diepenheim had 420 jaar gratis bier kunnen drinken, zoals je al berekende. Moeten we maar subsidies blijven geven, ook aan onbegrijpelijke kunst?

“Juist aan onbegrijpelijk kunst. Kunstenaars die lastig werk maken, moeten kunnen pionieren, daar hebben andere kunstenaars later profijt van. Straks krijgen alleen commerciële initiatieven die volop publiek trekken geld. Da’s de omgekeerde wereld.”

In Leve de man van de SVP speel je Jan Kwakman, ‘een hele zieke geest in een gezond lichaam’. Wie is Jan Kwakman?

“Een voormalige kokkelvisser uit Almelo. Omdat hij daar niks ving, verhuisde hij naar Volendam. Hij is leider van de SVP, dat staat voor ‘Soort van Pim’, en in die hoedanigheid de Nieuwe Leider van dit land.”

Het had ook de SVG kunnen zijn,‘Soort van Geert’.

“Kwakman is deels op Wilders geïnspireerd ja, zeker bepaalde rare uitspraken. Maar ik heb hem na Fortuyn al bedacht. Ik hoorde iemand zeggen: ‘wat we nodig hebben in dit landje is een soort van Pim’. Ik dacht meteen: dat is eigenlijk ook wel zo! We zitten immers al zo lang zonder Grote Leider. Nee, voldaan achterover leunen in zijn cel is er niet bij voor Volkert van der Graaf. Het is hem niet gelukt het populisme een halt toe te roepen. Sterker nog, het tiert weliger dan ooit.”

Wel een mooie tijd voor geëngageerd cabaret.

“Je hoort mij niet klagen. Als ik s ‘ochtends wakker word, stel hè, dat ik een keer ‘s ochtends wakker word, dan dienen de onderwerpen zich meteen met bosjes aan.”











Van de andere kant: 1.500.000 Wildersfans can’t be wrong.

“Er leven al veel langer latente gevoelens van onrust. Nu is er iemand opgestaan die de gevoelens aanwakkert en er electoraal van profiteert. Wat Wilders wil, kan vaak helemaal niet, het is tegen internationale verdragen in. Ik geloof ook niets van dat punt van dreigende islamisering, of het gevaar voor een Eurabia. Nederlanders zijn veel te liberaal om zich te laten overlopen. Het is eerder andersom: de moslims die komen, zullen steeds verder afdwalen van hun geloof en steeds meer integreren. Natuurlijk zijn er problemen, maar die gaan wel weg, dat heeft tijd nodig. Straks zijn we allemaal weer één. Net als in het liberale New York. Die stad heeft er ook enorm voor moeten vechten.”










Op een van je vorige shows, over zinloos geweld, kwamen neonazi’s af. Die hadden het niet helemaal goed begrepen. Komt er nu ook publiek dat je satire niet vat?

“Dat valt wel mee, want is het zo over the top. Ik krijg soms wel mailtjes van mensen die lid willen worden van de SVP, omdat ze de standpunten zo goed vinden. Maar zo gek als bij de Tegenpartij van Koot en Bie, die op een virtuele zetel stonden, is het niet. Als ik echt politieke macht zou krijgen, zou ik trouwens snel ophouden.”

Jan Kwakman heeft een beveiliger. Wordt hij bedreigd?

“Nee, dat is de beveiliging om de drugsinvoer naar Volendam niet te verstoren.”

Heb je zelf wel eens te maken met bedreigingen?

“Weinig. Ik krijg wel eens een mailtje, maar daar kan ik tegen. Dat hoort erbij als je stevige politieke satire maakt. Ik heb wel een keer serieus getwijfeld of ik door moest gaan. Dat was nadat Theo van Gogh werd vermoord. Kon je nog wel zeggen wat je dacht? Ja, dat kon, heb ik toen voor mezelf besloten.”

En nu?

“Ja, dat kan, al wordt er vaak wel heel fel gereageerd als je kritiek hebt op Wilders. Beetje vreemd, hij valt zelf alles af. Hij kan slecht incasseren. Dat gedoe om die cartoon op Joop.nl bijvoorbeeld. Hij was ranzig en slecht, okay, maar eerder ging hij wel met man en macht achter de cartoons van die Nekschot staan, die minstens even ranzig zijn. Dat is wat je noemt met twee maten meten.”

Iets heel anders: je was in Oss en Roosendaal niet meer welkom. Roosendaal staat gewoon weer in je agenda, hoe zit dat?

“Dat is bijgelegd.”

Je noemde Roosendalers ooit ‘het foutste publiek van Nederland’. Je zei: ‘Daar is dus 80 procent van de bevolking fout geweest tijdens de oorlog. 80 procent! En het maakt niet uit welke oorlog’ en ‘Roosendaal is een pisvlek op de kaart! En het publiek draagt er na afloop in de foyer dezelfde kleding als tijdens de voorstelling. Stelletje smeerkezen’.

“Ja, maar dat schreef ik pas nadat ik er niet meer terug mocht komen. Ik liep daar ooit na afloop van de voorstelling in hetzelfde kloffie de foyer in. Dat was dus not done volgens de directeur. Die sketch over Roosendaal werd vervolgens ook weer niet helemaal goed begrepen. Bij deze wil ik dat even uitleggen: lieve mensen in Roosendaal, het is allemaal satire, allemaal!”


André Manuel, ‘Leve de man van de SVP’, 18 maart De Nobelaer Etten-Leur, 25 maart De Schattelijn Geertruidenberg, 20 mei Chassé Breda, 27 mei De Kring Roosendaal.

www.jankwakman.nl


maandag 14 maart 2011

Zomaar, een Cingelstraat overview










Foomp Cis in de Cingelstraat




Tijdsbeeld



1905













1925
Blik op hotel Het Wapen van Nassau

















1937
Rechts Huis van Brecht (1350)
Links Gemeentelijke Arbeidsbeurs














1955
Rijksmuseum voor Volkenkunde Justinus van Nassau












1975













1979












1981













1982












1989















2011









MET DANK AAN STADSARCHIEF BREDA

vrijdag 11 maart 2011