Eind januari gaf de groep haar allerlaatste concert, in Paradiso. Voor de laatste keer sprong de zanger het publiek in en ging zijn broek omlaag. Acht jaar lang maakte Aux Raus met haar ‘vrolijk-agressieve’ gabberpunk en ruige optredens de podia onveilig. Terugblik op een nu al legendarisch duo met gitarist Luuk Bouwman uit Oss, tevens maker van de documentaire Donker Oss.
door Dieter van den Bergh
De oplettende kijker moet het opgevallen zijn: een van de New Kids draagt een ‘Aux Raussi’, een ‘Aussi’, een gabbertrainingspak, van Aux Raus. Net als sommige echte fans van de band. Is het een grap? Gitarist Luuk Bouwman krijgt de vraag vaker voorgelegd. Nee, Aux Raus is geen gimmick, zegt hij, hoe belachelijk en humoristisch de act en de ‘vrolijk-agressieve’ muziek (ouderwetse hardcore en gabber gemixt met electro, hardrock en punk) misschien ook is. “Wij houden van deze muziek en gaan er voor, we zijn geen komedie-act of zo.”
Al zit er natuurlijk wel een tikkeltje ironie in, geeft Bouwman toe. Muziek moet niet te serieus zijn, vindt hij. “Ik lig op de grond van het lachen bij zo iemand als Blaudzun. Ken je die?” Net nu Aux Raus een vaste waarde is geworden in het clubcircuit, stopt het duo. De band wordt in 2004 opgericht door Bastiaan Bosma (1979) en Luuk Bouwman (1977), beiden net afgestudeerd aan kunstacademie St. Joost in Breda. Manager wordt de stylist/fotograaf Ruud van der Peijl.
Aanvankelijk speelt de groep veel in het kraakcircuit, daarna belandt het stel dankzij dj Joost van Bellen in het hippe feestcircuit. “Voordat we live gingen spelen hebben we hard gewerkt aan een eigen geluid, maar we werden wel overvallen door het snelle succes.” Binnen een jaar treedt de groep op in New York, Italië, Spanje en Zuid-Amerika. Aux Raus wordt berucht om haar waanzinnige sound en ruige optredens, waarbij vooral zanger Bosma, soms bijna geheel ontkleed, wilde capriolen uithaalt op het podium of in het publiek, dat hij uitscheldt.
De act - waarbij niet zelden podiumonderdelen en glazen sneuvelden - werd niet altijd begrepen door security, zegt Bouwman grijnzend. “Ook het publiek ging soms zo tekeer dat het voor vechten werd aangezien. Maar er werd nooit gevochten bij ons. Wij waren geen boze band, we maakten ruige feestmuziek.” Nog steeds staan mensen er van versteld dat ze in het echt ‘zo rustig’ zijn, zegt Bouwman. Na acht jaar toeren en platen opnemen is het tijd voor retrospectie. “Mexico was een absoluut hoogtepunt. De muziek was ons dankzij internet vooruit gereisd. Het publiek, een paar duizend man, zong alles fonetisch mee.”
Andere hoogtepunten: optredens op Lowlands, in Amerika, Frankrijk, Rusland en Colombia, een Essent Award en een deal met platenlabel Top Notch, als eerste niet-hiphopact. Een dieptepunt? “Eerste keer Engeland. Boot gemist en enorm gehaast voor een enorm butfeest in een achterafzaaltje met drie mensen.” Met Engeland werd het eigenlijk nooit meer wat. Bouwman heeft gemengde gevoelens bij het afscheid. “Mijn leven is op Aux Raus ingericht. We hebben geen ruzie en als je met twee keer per week optreden je kostje kunt verdienen heb je een mooie baan. Maar we hebben nu vier keer hetzelfde rondje gedaan en de sound is uitgekristalliseerd. Tijd voor wat anders.”
Terwijl Bosma verder gaat in de muziek met Coevorduh (met Vieze Fur van De Jeugd Van Tegenwoordig) richt Bouwman zicht op zijn tweede liefde: film. Voordat hij het te druk kreeg met Aux Raus filmde hij al. Hij werkte voor Waskracht (VPRO) en bij dezelfde omroep werd zijn documentaire Het Nieuwe Westen uitgezonden. Vorig jaar leverde Bouwman - geboren en tot zijn achttiende getogen in Oss - in opdracht van museum Jan Cunen de documentaire Donker Oss af, over het criminele imago van de stad. Puur toevallig kwam in dezelfde tijd de film De Bende van Oss uit. Zijn documentaire wordt sinds een tijdje onder grote belangstelling vertoond in Jan Cunen, maar is nog niet af. “Het is een work in progress, er worden nog steeds dingen bijgedraaid. Pas als hij helemaal af is gaan we er de boer mee op.”
Aux Raus & Dick El Demasiado
Aux Raus is bevriend met de Eindhovense kunstenaar Dick Verdult, alias Dick El Demasiado, als zanger/muzikant en grondlegger van de krankzinnige Cumbia Lunatica een cultheld in Zuid-Amerika. Bouwman: “We hebben hem ontmoet in Colombia en zijn na een paar avonden doorzakken goed bevriend geraakt. Een fantastisch muzikant en veelzijdig kunstenaar, er is sprake van verwantschap.” Aux Raus en Verdult namen samen radioshows op en een videoclip bij het Spaanstalige nummer Nunca Terminaran, gezongen door El Demasiado. De clip werd geschoten op de heilige Monserrateberg in Bogota. El Demasiado begeleidde Aux Raus tijdens het afscheidsconcert op 27 januari in Paradiso.
De platen van Aux Raus zijn te verkrijgen in de betere platenzaak of via bol.com. www.auxraus.com
