Een beetje meer vermaak alsjeblieft
Nico Dijkshoorn is vaandeldrager van de Nederlandse rock ’n roll-literatuur. Zaterdag staat hij met band op festival Geen Daden Maar Woorden. Speciale gast: Frans Thomése.
door Dieter van den Bergh
DEN BOSCH Het verhaal is bekend. Grijze bibliothecaris uit Amstelveen werkt zich rond zijn veertigste vanuit het niets op tot bekende columnist, dichter, schrijver en - dankzij De Wereld Draait Door - tot tv-persoonlijkheid. Nico Dijkshoorn is de naam, geboren in 1960 in een Amsterdams arbeidersgezin.
Sonore stem, venijnige, absurdistische humor, cynisch tot op het bot: je vindt hem geweldig of kunt hem wel schieten. De meningen over de vingervlugge freestyle-poëet Nico Dijkshoorn lopen sterk uiteen. Vast staat dat hij de vaandeldrager is van de huidige Nederlandse ‘rock ’n roll-literatuur’, of literaire rock ’n roll, want alsof het nog niet genoeg is, is de schrijver ook nog ’s gedreven muzikant in de driekoppige funksoulbluesband The Hank Five.
Komende zaterdag staat hij als schrijver en rocker op het muzikale literatuurfestival Geen Daden Maar Woorden in de Bossche Verkadefabriek. Wat hij gaat doen? “In elk geval voorlezen uit mijn nieuwe bundel. Zeker het verhaal waarin ik met mijn held Lou Reed het Verkeerspark in Assen bezoek. Daarna zetten we met The Hank Five keihard Rock and Roll van de Velvet Underground in.”
Speciale gast is schrijver en oud-Nieuwsblad van het Zuiden-journalist P.F. Thomése. Bij zijn hilarische Brabantse ‘pulproman’J. Kessels: The Novel schreef Dijkshoorn een bescheiden soundtrack. “Frans en ik kunnen het goed vinden. Hebben allebei een fascinatie voor Chinese restaurants en een voorliefde voor dezelfde muziek; obscure country en blues.” J. Kessels: The Novel vindt de Amsterdammer ‘oprecht geniaal’. “Een paar mannen in een auto on the road to nowhere luisterend naar country; veel beter wordt het leven niet. Zijn Schaduwkind is een van de ontroerendste boeken die ik ken, J. Kessels de grappigste.”
Samen ‘lekker jongensachtig’ doen op een (pop)podium is toch prettiger dan voorlezen in - met alle respect - parochiezaaltjes of bibliotheken, vindt Dijkshoorn. Gooit hij met zijn rauwe rock ’n roll-performances bewust de knuppel in het literaire hoenderhok? “Absoluut niet. Ik heb geen missie of pretenties, het is zo gegroeid. Voor sommige mensen voelt het alsof Maarten ’t Hart plotseling een rockgitaar vastpakt. Maar het is geen gimmick, ik speel al 25 jaar in een band, dus heel vanzelfsprekend. Een half uur voorlezen, pauze, weer een half uur voorlezen en dan signeren; dat is gewoon niet mijn idee van een leuke avond. Schrijvers mogen best een beetje entertainen.”
Op literatuurfestivals is tegenwoordig misschien meer mogelijk, maar is het nog lang niet rock ’n roll genoeg, vindt Dijkshoorn. “Ik was laatst in Tilburg op een ‘literair feest’, daar lukte het een Vasalis-biografe om binnen een half uur de zaal in slaap te lullen. Als mensen voor je betalen, kun je als schrijver niet in jezelf gekeerd gaan staan mompelen in een microfoon. Er moet wel wat gebeuren.”
Zoals bij performances van zijn helden Gerard Reve, Jules Deelder, Cees Buddingh’ en zeker bij Johnny van Doorn. “Schrijvers met een stem, letterlijk. Ik heb het daar wel een beetje van afgekeken. Ik zet geen raar stemmetje op ofzo, maar praat iets donkerder. Dat werkt.”
Nico Dijkshoorn, dat wordt een avondje lachen, denken veel mensen. Maar de schrijver kan behalve ‘schijtlollig’ zijn ook ontroeren. Zo werkt hij momenteel aan een roman over zijn vader. “Hij is dement en zit al jaren in een gesloten inrichting. Toch voel ik daar niet heel veel bij. In het boek, een soort familiekroniek, ben ik aan het onderzoeken hoe dat zit.”
Geen Daden Maar Woorden
Zaterdag 21 mei, Verkadefabriek Den Bosch, vanaf 19.30u.
*Zesde editie van festival met auteurs, dichters, theatervoorstellingen, concerten, films en onverwachte gastoptredens.
*Met een kaartje à 18 euro kun je alle zalen in en uit lopen.
*De aftrap vindt plaats met de première van Interzone, het filmportret dat regisseur Jeroen S. Rozendaal maakte over schrijver/dichter Bart Chabot.
*Er zijn optredens van onder meer de schrijvers/dichters Nico Dijkshoorn. P.F. Thomése, Kees van Kooten, David van Reybrouck (schrijver van het bekroonde Congo), Thomas van Aalten, Vrouwkje Tuinman, Marcel Möring en Christine Otten.
*Muziek is er van onder meer Claw Boys Claw, Meindert Talma, Tom America en Lilian Hak, theater van MATZER en dans van het Scapino Ballet.
Alle info: www.gdmw.nl
