maandag 20 oktober 2008

Kenny B: van junglecommando tot succesvol reggaezanger


Tijdens de Surinaamse Binnenlandse Oorlog (1986-1992) was hij ‘politiek commissaris’ en woordvoerder van het gevreesde junglecommando van guerrillaleider Ronnie Brunswijk, maar hij verrichtte naar eigen zeggen ‘nooit oorlogshandelingen’. “Mijn taak was verzoening brengen.” Was getekend Kenneth Bron. Als Kenny B bouwde hij - vanuit een anti-kraakwoning op een steenworp afstand van de UvT - een geheel nieuwe carrière op; als reggaezanger. Met succes, Kenny B trad op met het Tilburgse Rasfire en UnitedSounds en stond met Beef op Pinkpop. Ook solo heeft hij succes; vorig jaar scoorde Bron met de single A sama de (gezongen in zijn moedertaal, het Aucaans, de taal van de Marrons of boslandcreolen) een dijk van een hit in Suriname en Frans-Guyana. Onder het motto ‘geen oorlog, maar vredelievende muziek’ is Bron nu een muzikant met een missie. De Tilburger maakt ‘conscious reggae’, muziek met een maatschappijkritische inslag. Vrijdag 24 oktober is hij met zijn nieuwe band Royal Roots een van de smaakmakers op het Livestock Festival in Paradox, naast zijn reggaevrienden van ‘soundsystem’ UnitedSounds en Beef, een festivallieveling die je niet vaak in een intiem zaaltje à la Paradox zult treffen. Livestock is een nieuw tweedaags festival, een samenwerking van Festival Mundial en Muziekpodium Paradox. In 2012 gaan beide organisaties naar een gezamenlijke locatie in het Veemarktkwartier en zullen daar intensief gaan samenwerken. Livestock vormt een voorproefje. Op vrijdag staat reggae centraal, op zaterdag moderne jazz met in de spotlights de internationaal vermaarde pianist Harmen Fraanje (1976) uit Tilburg. Fraanje stelde twee droomduo’s samen, eentje met Eric Vloeimans, Neêrlands bekendste trompettist, en Ntjamrosie, een jonge, snel opkomende nu soul/popzangeres met roots in Kameroen. Volgens muziekblad FRET ‘India.Arie meets Manu Dibango meets Me’Shell Ndegeocello’. De kenner weet genoeg.

Livestock Festival, met Beef, Kenny B, United Sounds, Harmen Fraanje, Ntjamrosie en Eric Vloeimans, 24 en 25 oktober Paradox, Tilburg. aanvang 21u, entree vrijdag 15 euro, ParaPas 12 euro, zaterdag 10 euro, ParaPas 8 euro.

maandag 13 oktober 2008

Hifidelity, now in shop!

zie hier

NO Blues: Dutch blend arabicana












Wie moeite heeft met de uitleg van het begrip ‘wereldmuziek’, legt gewoon een plaatje op van het Hollandse NO Blues. Blues is het inderdaad niet, ook geen americana of Arabische muziek, maar een fijnzinnige mix van dit alles: arabicana. Wat begon als eenmalig project, groeide uit tot een voor Nederlandse begrippen ongekend (wereld)muzieksucces. In november verschijnt de derde NO Blues-plaat Lumen.

door Dieter van den Bergh

Gemakkelijk was het niet, die eerste repetitie van NO Blues. Op verzoek van Rob Kramer van productiehuis Oost-Nederland (zie kader) kwamen Ad ‘The Watchman’ van Meurs, doorgewinterd folkblues-artiest uit Eindhoven, klassiek udspeler Haytham Safia, een Palestijn uit Jeruzalem, en rootsbassist Anne-Maarten van Heuvelen bij elkaar, die decemberdag in 2004. “We kenden elkaar niet, hadden geen flauw idee wat er ging gebeuren”, herinnert Van Meurs zich. Vele uren en bloed, zweet en tranen later ontstond er iets dat op muziek leek. “De communicatie verliep stroef. Haytham wilde ons de complexe toonsystemen van de Arabische taqsim bijbrengen. Maar die kunnen wij echt niet spelen. Daar moet je een jaar voor studeren. Bovendien kunnen we niet eens noten lezen.” Er werd een ‘compromis’ gesloten. “We moesten werken met de beperkingen die we hadden. Dus werd het een fingerpicking, folky bluesstijl met Arabische invloeden.”

Koppigheid
Ook Haytham Safia herinnert zich de ‘arguments and fights’ van het begin. “We klampten ons vast aan ons eigen ding. Maar voor hen waren mijn akkoorden niet interessant, en ik had weinig met de blues. Maar toen we uiteindelijk elkaar de ruimte gaven en onze koppigheid lieten varen, ontstond er iets magisch.”
“Als je de eerste opnames terugluistert, weet je niet wat je hoort, zo krakkemikkig”, zegt Van Meurs. “Maar als je goed luistert, hoor je ook de opwinding en voel je de chemie.”
De mélange werd arabicana gedoopt en wekte de interesse van Rounder Records, dat in 2005 Farewell Shalabiye uitbrengt, het debuut van NO Blues, opgenomen onder supervisie van zangeres/producer Ankie Keultjes, Van Meurs’ partner. De plaat slaat onverwacht aan, ook internationaal, en een succesvolle tour volgt. In 2007 wordt Ya Dunya gepresenteerd, met een bijdrage van violiste/zangeres Tracy Bonham, die Arabische muziek studeert. Van beide platen zijn meer dan tienduizend stuks verkocht, een ongekend aantal voor Nederlandse (wereldmuziek)begrippen. Dit najaar verschijnt het derde album, Lumen, met gasten als accordeoniste Sophie Cavez (Dazibao) en dudukspeelster Raphaela Danksagmüler (Atlas Ensemble). Het trio gaat wederom op tournee, vergezeld door de Soedanese percussionist Osama Mileegi, Keultjes en drummer Eric van der Lest.

Succesformule
Haar zelfgebrouwde arabicana is uitgegroeid tot een succesformule, maar is nog verder uit te bouwen, denkt Van Meurs. “We hebben een half jaar bij elkaar gezeten en denken nu definitief een sound gevonden te hebben die helemaal van ons is. De noten zijn nog steeds werelds, de teksten meer songwriterachtig. Het zijn extreem goede liedjes geworden.”
“In het begin waren we vooral charmant en onschuldig,” aldus Safia, “maar naar mate we meer spelen worden we professioneler. Dat hoor je terug op Lumen.” De ‘arguments and fights’, die zijn er overigens soms nog steeds, grijnst Safia, “maar er is gelukkig niemand meer die zegt ‘jij moet dat spelen en jij dat.” Het geheim schuilt volgens de in Amsterdam woonachtige luitspeler juist in het feit dat er zo spontaan met het hart gemusiceerd wordt. “Er is niets geforceerds aan NO Blues.”
Van Meurs beaamt dit. “We zijn deze muziek niet gaan maken omdat we zo graag multiculti of verantwoord bezig willen zijn. Gewoon een kwestie van drie broodmuzikanten op de juiste tijd, juiste plaats.”
Een ander verklaring voor het succes, volgens de Eindhovenaar: NO Blues heeft de tijdsgeest mee. “Deze muziek hangt in de lucht. Er is een hang naar meer coherentie tussen culturen. Bij ons worden mensen bevestigd in dat verlangen: ‘zie je nou wel, oost en west kunnen best samen door één deur’. Het heeft iets troostends, al is dat erg aanmatigend om te zeggen. Maar we voelen dat in het publiek. We brengen een positief geluid, al klinkt dat ook weer veuls te bedacht.”


Rob Kramer, man en verhaal achter NO Blues.

Een bassist uit de hardere hoek, een americana-gitarist met wave-verleden en een traditionele Arabische luitspeler. “Ik geef toe”, zegt Rob Kramer, “de combinatie ligt niet voor de hand, maar speelde al wel een tijdje door mijn hoofd. Ik wilde altijd al iets met verhalende blues doen en dan vooral met Ad, een monument in de Nederlandse muziek, die al jaren stug zijn eigen ding doet.” Kramer ontmoette Haytham Safia tijdens een Scandinavische tour van Galili Dance, een Gronings dansgezelschap waar Safia bij musiceerde. Anne-Maarten van Heuvelen kende hij uit de Deventer scene. Eind 2004 bracht Kramer de muzikanten bij elkaar, zoals hij - als zakelijk en artistiek leider van productiehuis Oost-Nederland (ON) - vaker bijzondere podiumprojecten opzet.
Als producent namens ON bepaalt Kramer mede de ‘inhoudelijke koers’ van NO Blues. “Sommige zeggen ‘moet je dit project niet eens loslaten?’ Nee, mooie dingen moet je met geduld loskweken.” NO Blues is als een ‘veenbrand’, stelt hij. “Soms hoor je een tijdje niets, maar dan blijkt het onder de oppervlakte toch door gesmeuld te hebben.” Bijvoorbeeld in Frankrijk, waar de groep het ‘wonderlijk goed’ doet. Net als overigens in Tsjechië en Polen. “Daar zijn we de hoofdact op festivals.”

NO Blues op tour, o.a: oktober Arsenaaltheater Vlissingen (5), Theater de Maaspoort Venlo (24), november: Leek (8), Maastricht (19), Leeuwarden (20).

Haytham Safia verzorgt met zijn eigen kwartet op 28 nov, 16 jan en 6 mrt drie avonden rond Arabische diva’s in Vredenburg.

gepubliceerd in Mixed Magazine, okt/november 2008

Haïdouti: greatest Balkan fêtes!

Haïdouti Orkestar
Balkan Heroes

The original soundtrack of the greatest Balkan fêtes! juicht de biografie van deze act. En dat is nauwelijks teveel gezegd. Haïdouti Orkestar, vrucht van de Parijse melting pot, maakt akoestische feestmuziek uit de hele Balkan. De leden zijn geworteld in Turkije, Bulgarije, Griekenland en Servië, maar ook in Libanon en Frankrijk. Op Balkan Heroes staan enkel (vaak onbekende) traditionals, vooral instrumentaal, voorzien van frisse nieuwe arrangementen met veel inventieve solo’s, gespeeld op instrumenten als kaval, klarinet, derbouka, trompet, accordeon, tapan and soubassofoon. Haïdouti is een Balkanorkest zoals een Balkanorkest moet klinken: akoestisch, oprecht, pretentieloos en met de juiste soul en drive. Heerlijk relaxt rootsplaatje voor wie even genoeg heeft van de Shantels en aanverwante Balkan Beats. Zelfs Esma’s klassieker Chaje shukarije klinkt hier bijna weer als nieuw. Haïdouti is een hit in Franse dorpshuizen en op markten en braderieën, maar verdient veel meer dan dat.

woensdag 8 oktober 2008

Het Grote Hallucinatiefeest: trippen op noise


De underground van Tilburg is springlevend! Zoveel is wel duidelijk na de massaal bezochte editie van het grootse, alternatieve muziek/kunstenfestival ZXZW (Zuid bij Zuidwest) een paar weken terug. Ook erg ondergronds, en nauw betrokken bij ZXZW is Vatican Analog, een internationaal opererend muzieklabel en collectief van muzikanten, schrijvers, beeldend kunstenaars, performers, denkers en ‘anti-muzikanten’, residerend in Tilburg, volgens een pamflet van het gezelschap ‘not a very pretty town, but open for opportunities. Loads of students here, college kids and blue collar workerbees. The both reflect in Vatican Analog.’ Enkele leden van Vatican Analog zijn Vincent Koreman, jarenlang gitarist in de roemruchte Travoltas, de experimentele noisegroep The Jim Morrisons (berucht om haar schokkende optredens, waarbij het publiek wordt aangevallen en meegesleurd in de zaal) en de geluidskunstenaars Bas Verbeek, Staplerfahrer en Frans Fjödor. De laatste organiseerde recentelijk de Eurovision Noise Contest, een festival vergelijkbaar met het songfestival waaraan uitsluitend ‘noiseacts’ meedoen. Het Tilburgse collectief runt al een tijdje een eigen clubavond in 013. Doel is het samenbrengen van kunst, experimentele klanken en ‘anti-muziek’, ofwel ‘noise’. Het gevaar: ‘That sometimes gets us booo’d, but hey: you win some, you lose some.’ Voor Het Grote Hallucinatie Feest op vrijdag 10 oktober gooit Vatican Analog met medewerking van obscure acts als Flopidisk Kollektief, Redtheplaneeet en Shabby Inc alle klanken die bedwelmende uitwerkingen kunnen hebben op één hoop. Van dub(reggae), ambient en goatrance tot zweverige noise, want die kan volgens de organisatoren ‘net zo mentaal verlichtend zijn als veel dancegenres’. Drugs zijn volkomen overbodig, zo wordt vooraf gemeld ‘daar Vatican Analog altijd staat voor drogerende intensiteit door middel van klank en performance’. Maar wees gewaarschuwd: ook een ‘naturel bad trip’ ligt op de loer. [DvdB]

Vatican Analog, Het Grote Hallucinatie Feest, vrijdag 10 oktober. 013 Bat Cave, 20.30u, entree 5 euro. www.vatican-analog.com