lees Boulevard Festival Magazine
Moorden uit liefde
De Vlaamse tv-ster Frank Focketyn brengt een duister verhaal van Georges Simenon. Zijn eerste monoloog en laatste verbond met regisseur Johan Simons.
door Dieter van den Bergh
De arts Charles Alavoine wordt veroordeeld voor de moord op zijn minnares, maar niet met voorbedachten rade. In een brief probeert hij de rechter ervan te overtuigen dat hij tijdens de moord wél toerekeningsvatbaar was, en handelde uit liefde. “Ik sta mijlenver af van zijn daad en motief”, zegt Frank Focketyn die Alavoine speelt in de monoloog ‘Brief aan mijn rechter’ van NTGent. “Maar ik ben ongelooflijk blij dat ik dit werk heb leren kennen.”
Net als velen kende Focketyn de Waalse schrijver Georges Simenon (1903-1989) vooral van de detectivereeks rond inspecteur Maigret, waar er wereldwijd zo’n half miljard van over de toonbank gingen. ‘Brief aan mijn rechter’ (1947) is een van Simenons zogenaamde ‘romas durs’, waarin de hoofdpersoon door het stellen van een radicale daad breekt met de maatschappelijke conformiteiten. Hoewel hij een geestverwant was van filosoof/schrijver Albert Camus en Dostojevski en Tolstoj tot zijn inspiratiebronnen rekenden, heeft Simenon nooit volledige erkenning gekregen. Onterecht, denkt Focketyn. “‘Brief aan mijn rechter’ ontroert én choqueert en is een zintuiglijk en existentialistisch meesterwerk. Het is onwaarschijnlijk openhartig voor die tijd. Je voelt de late jaren veertig en leert die jaren begrijpen. Centraal staat het verlangen van de mens om begrepen te worden, een schoon gegeven.”
Het grote publiek kent Focketyn van humoristische Vlaamse series als ‘In de gloria’ en ‘Het eiland’ en als melig jurylid in de succesquiz ‘De slimste mens ter wereld’. Heel andere koek dan het duistere, zwartgallige ‘Brief aan mijn rechter’. Toch is Focketyn ook al jaren als ‘serieus’ acteur verbonden aan NTGent. “De Focketyn die mensen kennen van het schermpje is een fractie van de persoon die ik ben. Die tv-bekendheid helpt trouwens wel om mensen naar het theater te lokken, al zien ze daar een heel andere Focketyn.”
Voor het eerst in zijn carrière staat de Vlaamse acteur alleen op de bühne. “Ik had zin om eens iets groots aan te pakken, de confrontatie aan te gaan. Ik word binnenkort vijftig en het was de laatste kans om iets te doen met regisseur Johan Simons, die na dit seizoen vertrekt. Hét moment dus om de koe bij de hoorns te vatten.”
De monoloog boezemde hem aanvankelijk enige angst in, vertelt Focketyn, die voor zijn solorol al juichende kritieken kreeg in eigen land. “Het is erg confronterend. Je hebt niets om op terug te vallen, behalve jezelf en het publiek. Maar ik ben een fascinerende ervaring rijker, het is een ware openbaring.”
‘Brief aan mijn rechter’, NTGent
