Korvelseweg
Hij stond vlakbij de koffieshop
Te rillen van de kou
Hij vroeg of ik voor hem
Een voorgedraaide halen wou
Maar tegen zo'n transactie
Had ik absoluut bezwaar
Hij was heel diep teleurgesteld
Ik schat 'm negen jaar
Contactadvertentie
man/zoekt/dito/vrouw
Sabbatical Day
Vandaag wil ik geen inspiratie
Al vaak genoeg dat ik 'm kreeg
Na maanden racen tegen deadlines
Is heden mijn agenda leeg
De dag is lang vergeten doelloos
Maar waar ik kom hoor ik de vraag
'Hé inspiratie aan het opdoen?'
Ach gut, wat roepen ze dat graag
Doch dingen die ik om me heen zie
Zijn dikwijls bruikbaar achteraf
Waardoor je toch weer aan de gang blijft
Het is een zegen en een straf.
De officiële benoeming tot stadsdichter van Tilburg ging onlangs aan zijn neus voorbij. Dus gaat Ko de Laat (1969) maar gewoon weer low budget verder. Zondag 9 november presenteert de plezierdichter, stand up poet en officieus stadsdichter zijn dertiende eigen beheer-bundel vol humorvolle, lichte versjes.
"Ooit heb ik eens uitgerekend wat een jaar dichten nu eigenlijk opbrengt. Daar kan ik dus precies één keer van naar de bioscoop, zónder colaatje. Nee, met poëzie is in Nederland geen beschimmelde boterham te verdienen. Mijn bundels zijn allemaal kruimelwerk. Daarom doe ik ook andere schrijfopdrachten, zoals kermiscolumns en toneelrecensies voor het Brabants Dagblad, en ik geef soms gastlessen op scholen. Ook schrijf ik samen met Jace van de Ven en Ed Schilders scènes en liedjes voor de Tilburgse Revue. En ik heb net een biografie geschreven over de Tilburger Peter Roozen, de man die met duizend bekende Nederlanders op de foto staat.
Toch gaat het wel steeds ietsje beter. Van mijn bundels, steeds de oogst van een jaar dichten, worden er soms een paar honderd verkocht, dat is best veel voor een Nederlandse dichter. Tijdens mijn eerste performance bij een bundelpresentatie waren er tien man. Nu speel ik de foyer van De Vorst zo goed als vol. Vorig jaar moesten er nog noodtribunes bijgezet worden."
"Mijn eerste poëzieblaadje gaf ik uit op de havo, Tegengas, een undergroundvariant op de schoolkrant. Het dichten zal wel in de genen zitten. Mijn vader Broer de Laat schreef in de jaren zestig reclamegedichten voor de Tilburgse Koerier om zijn eigen kledingbedrijfje aan te prijzen. Mijn oom August de Laat was een bekende, maar inmiddels vergeten vooroorlogse variétéperformer. Hij trad op met zijn broer Ko de Laat.
Ik heb een studie gemaakt van de Nederlandse dichters. Ik hou van het werk en de performances van Johnny van Doorn en van Deelder, maar heb ook Willem Wilmink, Ivo de Wijs en Drs. P. in de kast staan. Het is grotendeels light-verse wat ik schrijf, toegankelijk werk. In Tilburg noemen mensen me een stadsdichter, een mooie titel. Ik heb het imago dat ik dag en nacht over straat slenter om inspiratie op te doen. Of ergens in de kroeg zit. Maar dat is een beetje een mythe, daar heb ik helemaal geen tijd voor. Ik heb wel een antenne voor zaken die op straat spelen, ik observeer graag, vaak randverschijnselen. Kleine dingen waar mensen niet gauw over praten, maar die ze wel herkennen. Mijn publiek is niet specifiek literair, maar het zijn vaak mensen die niet of nauwelijks andere dichters kennen."
"Tsja, de stadsdichtershype, of noem het een soap. Het was natuurlijk al voor 99 procent zeker dat Jace van de Ven het zou worden. Ik gun het hem, maar natuurlijk had ik het zelf willen worden. Die drieduizend euro had ik goed kunnen gebruiken en het is goed voor je naamsbekendheid. Maar tijdens de campagne ben ik vaak genoemd, publicitair heb ik ervan mee geprofiteerd. Er waren twee populariteitspolls, een van webmagazine Cultureel Brabant en een van Brabants Dagblad. Die heb ik allebei gewonnen. Ik heb een aantal marketingstrategieën uitgetest. Ik had oproepen gedaan op mijn site en twee keer een bulkmail rondgestuurd aan mijn hele adressenbestand om iedereen op te roepen op mij te stemmen. Dat werkte. Daar stond later een nogal suggestief stuk over in het Brabants Dagblad, dat mijn actie onzuiver zou zijn. Zo zie ik dat niet. Ik ben maar een eenmansbedrijfje, ik grijp elke kans voor klantenwerving en naamsbekendheid aan. Maar ja, uiteindelijk besliste de gemeente anders. Ik zal moeten wachten op de volgende verkiezingen, over twee jaar."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten