Interview Kowlier, maart 2004

"Het is goed zoals het is nu"

De vaderlandse critici verkozen zijn debuut Ocharme ik tot beste plaat van 2002. Met In de fik levert de 28-jarige Vlaming wederom een juweeltje af. Van stoere rapper tot succesvol lieve liedjes-zanger: het onwaarschijnlijke succesverhaal van Flip Kowlier. "Ze zeggen Flip Kowlier is een ster, nou, ik ben me er echt niet van bewust."

Mariakerke, een dorpje opgeslokt door de grote stad Gent. In een huiskamer annex studiootje klinkt soulzangeres Joss Stone. Op de kast een oude bluesplaat van Big Bill Broonzy, op de vloer gitaren en een contrabas. Naast de tv prijkt zijn eigen cd, zodat hij er af en toe trots naar kan kijken. Zanger, songschrijver en multi-instrumentalist Flip Kowlier, net 28 geworden, hangt in een oude fauteuil. Zijn nieuwe cd is net uit en al een hit. Kowlier is een tevreden vint.

Het verhaal is bijna een legende. Als Filip Cauwelier (Izegem 1976) trommelde hij in de fanfare, een lokale held met crossovergroep Prophets of Finance, geflopt met popband My Velma en nationaal doorgebroken met dialect-rapgroep Hof van Commerce. Van een meisje kreeg hij twee gitaren in ruil voor een concertkaartje van het Hof. Op die gitaren schreef Kowlier de liedjes van Ocharme ik. De plaat werd een ongekende hype in Vlaanderen en was ook verrassend succesvol in Nederland. "Het moest een akoestische hiphopplaat worden, maar alle hiphopliedjes zijn uiteindelijk gesneuveld." Kowlier tekende een contract voor twee platen, de cruciale tweede moest er dus komen. "Ik had er wel zin in, ik voel me erg comfortabel bij deze stijl. Maar ik was wel bang voor de kritieken."

Klein drama

En weer waren de kritieken louter lyrisch. In de fik ís ook een prachtplaat met ingetogen, melancholieke liedjes en uitbundige feelgood-songs, meezingers zelfs, in de bekende mix van rock, americana, pop, reggae, rap en hoempa. Weer zocht Kowlier het dicht bij huis: liefdesleed, jaloezie, overspel, roddelen ("Flip Kowlier is an de drugs, zinnen dealer is ne Rus" zingt hij op de single In de fik) en andere huiselijke onderwerpen, zoals de eerste vrijer van zijn zus en "homo-nonkel" Dirk."Klein drama fascineert me. Hoe "out" je je bijvoorbeeld als homo in een West-Vlaams plattelandsgezin?" Heb je die dingen allemaal zelf meegemaakt?, vragen ze dan. Soms, maar het doet er niet toe. Ja, mijn relatie is na negen jaar op de klippen gelopen. Misschien gaat Over mie (te geraeken) daar over."

"Zie hie/echt nie/dak nie/passe/ip die wireldbol", zingt de Vlaming in het jolige Tristig feit. "Mensen zien me als een zwartgallig type. Dat valt wel mee. Ik heb mijn trieste momenten, maar die relativeer ik met humor. Ik ben óók het type dat in de living in zijn eentje uitbundig staat te dansen." Het opvallendste nummer van In de fik is het reggaelied Bom bin, zowel muzikaal - "ja, geen ontkennen aan, ik ben een Doe Maar-fan" - , als tekstueel. "Bush dreigde Irak binnen te vallen. Er zouden geheid protestsongs komen. Maar ik haat die gerichte protestsongs. Zoals Live een nummer maakte over 11 september. Ik vertrouw dat niet, natuurlijk krijg je dan exposure. Bom bin gaat over de positieve kant van oorlog. Het is nooit saai in de oorlog, er is altijd wat te doen."

Gimmick

Het succes heeft de Vlaming verbaasd, zeker het Nederlandse. "Een novelty-succes dacht ik, misschien vanwege de zogenaamde gimmick. Maar waarschijnlijk vinden ze het toch echt tof." Kowlier zingt in zijn moedertaal, het Izegems, alleen goed verstaanbaar voor geoefende Vlamingen. Uit gemakszucht, en hij zou niet anders kunnen. "Het wordt soms verkeerd begrepen. Ik speelde op een manifestatie tegen het Vlaams Blok, kreeg ik daarna een mail: "Onder de zevenhonderdduizend Vlaams Blok-aanhangers zijn veel teleurgestelde Flip Kowlier-fans". Ik ben echt geen voorvechter van het West-Vlaams of zo."

In de fik staat in de top van de Vlaamse hitparades. In enkele weken werden er bijna vijftienduizend van verkocht. Kowlier wordt nu zelfs gedraaid op het commerciële Radio Donna en is daar "superblij" mee. Ook is hij definitief toegetreden tot het gilde der Bekende Vlamingen. "Flip Kowlier is een ster zeggen ze, nou, ik ben me er echt niet van bewust. Ben er ook niet mee bezig. Mensen die je half verafgoden neem ik niet serieus. Ze verafgoden de muzikant, niet wie ik echt ben. Ik wil slechts een goeie muzikant zijn. Het is goed zoals het is nu. Ik leef van de muziek, wat wil ik meer? Het mooiste beeld dat ik koester is dat er misschien wel ergens een paar studentes zijn die in hun studentenkotten net voor het slapen gaan mijn plaatje nog even draaien. Als ik dat bereikt heb benk dik tevreden."